Geboren op 25 juni 1944 in de landelijke parochie St. John, waar hij later de Lodge School bezocht, eveneens in dezelfde parochie. Op achttienjarige leeftijd ontving hij de prestigieuze Barbados Scholarship. Daarna ging hij naar de University of the West Indies Mona Campus, waar hij zijn studie voortzette. Twee jaar na zijn afstuderen vertrok hij naar Groot-Brittannië voordat hij terugkeerde naar Mona.
Toen hij terugkeerde naar zijn huis op het eiland, begon hij te werken in het algemene ziekenhuis van het land, het Queen Elizabeth Hospital. Daar werd zijn ijver voor verandering voor het eerst gezien. Hij ging snel aan de slag en bracht zijn ideeën in beweging. Zijn gevoelens voor diabetes leidden hem op een pad dat de introductie van tegenmaatregelen zou betekenen die gericht waren op het verminderen van de ziekte in het land. Hij was de eerste persoon die het als een groot probleem zag in een zo klein land en hij maakte er zijn focus op om het aantal personen dat door de ziekte werd getroffen te verminderen. Het Chronic Disease Research Center werd geopend als resultaat van zijn inspanningen, de eerste in zijn soort op het eiland, sterker nog, het was de allereerste in het Caribisch gebied.
Zijn carrière stopte daar niet, hij had veel meer te bieden. Hoewel hij een gediplomeerde arts was, had hij ook een passie voor geschiedenis en architectuur en met het volledige ethos dat in hem zat, volgde hij al zijn passies. Je kunt je afvragen hoe één man zoveel kan bereiken in één leven, maar hij laat zien dat het mogelijk is. Velen kennen hem als degene die over het hele eiland lesgeeft over de geschiedenis van de architectuur, hij was zo bekend in die arena. Toch was hij decaan van de medische wetenschappen aan de University of the West Indies Cave Hill Campus, terwijl hij leiding gaf aan het Chronic Disease Research Centre. Deze prestaties tonen zijn extreme bekwaamheid en bereidheid om zijn land te dienen.
Toen hij eindelijk besloot dat het tijd was om te rusten, was zijn pensioen monumentaal. Voor een man die zijn land zo lang en zo uitstekend had gediend, werd alles uit de kast gehaald om te laten zien hoeveel hij werd gewaardeerd. Zijn pensioenfeesten duurden een hele week! De waardering en beterschapswensen waren ontelbaar!
In 2014, toen hij 70 jaar oud was, werd hij geridderd met de eer van Ridder van St. Andrew. Dit eerbetoon werd hem geschonken voor zijn jaren van grote dienstbaarheid. Deze en vele andere onderscheidingen werden uitgereikt aan deze geweldige held van patriottisme, een man die hard werkte om van zijn land een betere plek te maken door niet alleen zijn ideeën in realiteit om te zetten, maar ook door de bevolking voor te lichten over hun rijke geschiedenis en de architectuur die er te vinden is. in en om het land.
Decennialang is prof. Henry Fraser een opvoeder, een begeleider en een mentor voor velen geweest. Hij heeft zijn geest en creativiteit gedeeld om ervoor te zorgen dat het eiland in een positieve richting groeit. Zijn acties hebben de koers van het eiland veranderd op het gebied van medische groei en gezondheidszorg. Bovendien heeft hij er een van zijn levenswerk van gemaakt om les te geven over het rijke architecturale erfgoed van het eiland, zijn twee passies met succes met de mensen te delen en het leven te creëren dat hij wilde, een pad dat hij eervol heeft ingeslagen.